یا فاطمه

پرفسور حسابی می‌گفت: در دوره تحصیلاتم در آمریکا در یک کار گروهی با یک دختر

آمریکایی به نام “کاترینا و همین‌طور فیلیپ” که

نمی‌شناختمش هم‌گروه شدم از کاترینا پرسیدم

فیلیپ رو می‌شناسی؟! کاترینا گفت: آره

همون‌پسر که موهای بلوندِ قشنگی داره و ردیف

نخست جلو می‌شینه…گفتم نمی‌دونم کیو میگی

گفت: همون پسرِ خوش‌تیپ که معمولا

پیراهن ‌و شلوار روشن شیکی تنش می‌کنه گفتم

بازم نفهمیدم منظورت کیه! گفت همون پسر که:

کیف و کفشش رو با هم ست می‌کنه! بازم

نفهمیدم منظورش کی بود. کاترینا تن صداشو

یکم آورد پایین و گفت: فیلیپ دیگه! همون پسر

«مهربونی که روی ویلچر می‌شینه…»
این بار دقیقا فهمیدم کیو میگه ولی به طرز غیر

قابل باوری رفتم تو فکر آدم چقدر باید نگاهش

به اطرافش مثبت باشه که بتونه از ویژگی

منفی چشم‌پوشی کنه. چقدر خوبه مثبت دیدن!

با خودم گفتم اگه که کاترینا از من«در مورد»

فیلیپ می‌پرسید چی می‌گفتم؟ حتما سریع

می‌گفتم همون معلوله دیگه! وقتی، نگاه کاترینا

رو “با نگاه خودم مقایسه کردم” خیلی خجالت کشیدم، 

حالا ما با چه دیدگاهی به اطراف

نگاه می‌کنیم؟ مثبت یا منفی؟

کارشناسان تأکید دارند که در طول روز با کودک خود زیاد حرف بزنید. مغز، سیستمی است که همیشه به دنبال الگوها و نمونه محور است. بنابراین، هر چه نمونه های کلامی بیشتری را بشنود، بسیار سریع تر حرف زدن را خواهد آموخت. به همین دلیل، توصیه می شود تا می توانید در طول روز با کودک خود صحبت و برای او داستان بخوانید.
اصولاً ما همه افکار خود را به زبان نمی آوریم، اما با بیان آنها و تبدیل این اطلاعات به اصوات می توانید باعث افزایش قدرت مغز کودک خود شوید.
اگر کودک در سه سالگی بسیار روان و واضح صحبت کند، یعنی حدود یک و نیم برابر بهره هوشی بیشتری نسبت به کودکانی دارد که این گونه نیستند. 
همچنین در مدرسه نیز بسیار بهتر از دیگران توان خواندن، هجی کردن و نوشتن خواهند داشت. 

پیامبر اکرم (ص) در مورد سرماخوردگی چه فرمودند؟🔍

⚜ امام صادق علیه السلام:
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) سرماخوردگی را درمان نمی‌کرد و می‌فرمود:
«مَا مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَ بِهِ عِرْقٌ مِنَ الْجُذَامِ فَإِذَا أَصَابَهُ الزُّكَامُ‌ قَمَعَه.»
هیچکس نیست مگر اینکه رگی (ژن) از جذام دارد، پس زمانی که سرما بخورد، این رگ را درهم می‌کوبد.
📓 منبع : الکافی (ط-الاسلامیة)، ج۸، ص۳۸۲

خدمت به پدر و مادر، در زندگی حاج‌ قاسم پررنگ بود. حاج‌ قاسم در روستای قنات ملک در رابُر کرمان به دنیا آمد؛ روستایی کوهستانی که بیشتر اهالی‌اش به دامداری مشغول‌اند.
از روستا تا کرمان، دو ساعت راه است.

حاج‌قاسمی که شاید یک‌دهم عمرش کنار خانواده‌اش نبوده، حتی زمانی‌که دائم در سوریه و لبنان و عراق بود، با همه‌ی مشغله کاری که داشت، ماهی یک‌ بار می‌رفت کرمان، و از آن‌جا خودش را به قنات ملک می‌رساند.
پنجشنبه گاهی با آخرین پرواز، یعنی یازده‌و‌نیم شب، از تهران به کرمان می‌رفت و جمعه‌شب یا با پرواز پنج صبح شنبه بر می‌گشت تا هفت صبح سر کارش باشد. رفت‌وآمد از کرمان به روستا، چهار ساعت زمان می‌برد. سه ساعت هم پرواز به کرمان و تهران است. فقط هفت ساعت توی راه بود. همه این سختی را به جان می‌خرید تا به پدر و مادرش سر بزند.
آن‌جا هم که می‌رفت، در خدمت پدر و مادرش بود. پای پدر و مادرش را می‌بوسید. آن‌جا دیگر فرمانده‌ی نیروی قدس نبود؛ خودش را غلام پدر و مادرش می‌دانست.
گاهی پدر و مادرش را به مشهد می‌برد. آن‌جا هم در خدمت پدر و مادرش بود. آن‌ها اواخر ویلچری بودند. اجازه نمی‌داد کسی پدر و مادرش را به حرم ببرد. یک‌ بار ویلچر پدر یا مادرش را می‌برد؛ برمی‌گشت ویلچر دوم را می‌برد.

#سبک_زندگی_اسلامی 

#خانواده_مستحکم 

#نیکی_به_پدرومادر

◀️ در ذهن برخی افراد این سوال پیش می آید که با وجود امکان شناسائی افراد از طریق آزمایش DNA چرا ما همچنان شهید گمنام داریم؟!
🔰 پاسخ این سوال را میتوانیم در مصاحبه دکتر محمود تولایی رئیس مرکز تحقیقاتی ژنتیک نور با خبرگزاری مهر بخوانیم:
🔹 استخراج ژن روی یک نمونه خونی کار ساده‌ای نیست، اگر قرار باشد همین کار روی بافت انجام شود، حساسیت کار ۲۰ برابر بیشتر خواهد شد. همین اقدام روی بافت سخت مشکل تر می شود. سختی کار روی نمونه استخوانی بسیار بیشتر از کار کردن روی نمونه‌های خونی است.
🔹 بافت سخت ابتدا باید پودر شود. اجزای درون سلولی با پودر کردن از بین می‌رود، پس راندمان کار پائین می‌آید. برای جبران راندمان کار، روش‌های حساسی را پیش می‌گیرند. پس سختی کار در نمونه های استخوانی چندین برابر نمونه‌های خونی است. خصوصا اگر این نمونه ها مدت طولانی در شرایط نامطلوب قرار داشته باشند.
🔹 روی برخی از نمونه‌ها باید چندین بار روش‌های مختلف را امتحان کرد تا به یک نمونه DNA دارای کیفیت لازم برای مطالعات بعدی برسیم. حال با در نظر گرفتن این مشکلات، فرض کنید نمونه‌ای را در اختیارمان قرار می‌دهند که در شرایط سختی نیز قرار داشته است. مثلا باید روی یک نمونه استخوانی کار کنیم که ۳۰ سال در باتلاق و مرداب و یا در معرض مستقیم آفتاب شدید مناطق جنوبی کشور بوده است. این مسائل باعث می‌شود که غشای اصلی سلولی آسیب ببیند. بنابراین باید حساس تر و ظریف تر کار کرده و روش های مختلف را بکار گیریم و این موجب طولانی شدن مراحل کار آزمایشگاهی می‌شود.