دلنوشته فاطمیه
▪️به ما آموخته‌اند در ماه میهمانی خداوند، هر شب پس از ستایش پروردگار مهربان، دست به آسمان بلند کنیم و در لابه‌لای اشک‌هایمان به آفریدگار متعال بگوییم:
بار خدایا! پروردگارا! کریما! منعما! مهربانا!
ما به سوی تو گلایه آورده‌ایم!
ما به درگاه تو شکایت آورده‌ایم!
برای …
از دست دادن پیامبرمان …
که انتهای رحمت بود و مهربانی …
و غیبت پیشوایمان …
که همه‌ی نعمت است و دلسوزی …
زیادی دشمنانمان …
کمی تعدادمان …
شدّت بلاهایی که سرتاپایمان را فراگرفته …
و
این که زمانه سر ناسازگاری با ما گذاشته است …
اکنون که به خیمه‌ی عزای مادرِ سادات پناه آورده‌ایم …
باید به بارگاه مجیب‌الدعوات و سامع‌الاصوات گلایه کنیم برای …
از دست دادن مادرمان که باطن شب قدر است …
و از شکسته شدن پهلویشان …
داغِ میخ آهنین بر سینه‌ی مبارکشان …
سیلی خوردن رویشان …
کشته شدن محسنشان …
سوزانده شدن در خانه‌شان …
ضربات غلاف شمشیر بر بازویشان …
و شکسته شدن حرمتشان …
فقط و فقط،
به جرم دفاع و تنها نگذاشتن امام زمانشان!
و دعا کنیم که خداوند به حقّ مادر شهیده‌ی اهل بیت علیهم‌السّلام، فرج آخرین ستاره‌ی این آسمان را برساند!
“َاللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ…..
#یا‌فاطمه 🕯🍂’
الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِلوَلــیِّڪَاَلْفــَرَجْ
